κραῖρα

κραῖρα
κραῖρα
Grammatical information: f.
Meaning: ἡ κεφαλή, καὶ ἀκροστόλιον; κραῖροι στόλοι νεῶν, μέτωπα, κεφαλαί H.
Compounds: Further only as 2, member: ὀρθό-κραιρα `with upright standing horns, beaks' (βοῶν, νεῶν ὀρθο-κραιράων Hom., verse-end); ἐυ-κραιρα `with beautiful horns' (βουσὶν ἐϋκραίρῃσιν h. Merc. 209); ἡμί-κραιρα `half head, half-head' (com., inscr.); μελάγ-κραιρα `with black heads' (Lyc., [Arist.] Mir.); δί-κραιρα `forked' (A. R.). - εὔ-κραιρος f. (A., Opp., Tryph.; as v. l. h. Merc. 209); ὀρθό-κραιρος f. (AP); τανύ-κραιρος m. f. `with long horns' (AP, Opp.); δί-κραιρος m. `twohorned' (AP); βοό-, ἰσό-, ὁμό- κραιρος (Nonn.). With transfer to the nom. in -ης, -ητος : εὑκραίρης (Max. 84).
Origin: IE [Indo-European] [574] *ḱerh₂- `head, horn'
Etymology: The apparent simplices κραῖρα and κραῖρος are clearly taken from compp. Old is only the feminine form -κραιρα. To this was after the other compound adj. created a genus-indifferent -κραιρος, which eventually survived. - As feminines ὀρθό-κραιρα etc. agree with formations like πίειρα, πρῳ̃ρα, which with ια-suffix were built to an ρ-stem, which itself variated with an ν-stem (πίων, πρώων) and also could change with an σ-stem (Skt. pī́vas- n. `fat' beside πίων, πίειρα; κῦδος : κυδρός : κυδαίνω). That -κραιρα belongs to κέρας (, κάρα)̄, orig. σ-stem, is since long recognized; as basic form we can posit *krh₂-s-r-ih₂ \> *κρᾱh-αρ-yα; the -ᾱ- was regularly shortened before -ρι̯-. Thus, but with several modifications, Danielsson Gramm. u. et. Stud. 1, 33f., Wackernagel BB 4, 312, Brugmann MU 2, 242f. a. IF 18, 432 n. 1 , Bechtel Lex. Recently this very complicated form was extensively discussed in Nussbaum, Head and Horn (1985) 222-247,
See also: s. ὀρθόκραιρα.
Page in Frisk: 2,4-5

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • κραίρα — κραῑρα, ἡ (Α) (κατὰ τὸν Ησύχ.) 1. κορυφή, κεφαλή 2. ακροστόλιο. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει προέλθει κατ απόσπαση από σύνθετες λέξεις, όπως εὔ κραιρα, ὀρθό κραιρα (πρβλ. αψίς < αψί χολος, κοντός, κουτσός κ.ά.). Ο τ. προήλθε < *κρᾱ ρή, *κρᾱσ ρ +… …   Dictionary of Greek

  • κραίρας — κραίρᾱς , κραῖρα top fem acc pl κραίρᾱς , κραῖρα top fem gen sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κραίραν — κραίρᾱν , κραῖρα top fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κραῖραι — κραῖρα top fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • μελάγκραιρα — μελάγκραιρα, ἡ (Α) (για την Κυμαία Σίβυλλα) αυτή που έχει μαύρα μαλλιά. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέλας, ανος + κραῖρα «κεφαλή» (πρβλ. εύ κραιρα, ορθό κραιρα)] …   Dictionary of Greek

  • κραίρος — κραῑρος, ὁ (Α) (κατά τον Ησύχ.) κραίρα*. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού κραίρα με αλλαγή γένους] …   Dictionary of Greek

  • βοόκραιρος — βοόκραιρος, ον (Α) αυτός που έχει κέρατα βοδιού. [ΕΤΥΜΟΛ. < βους (βοός) + κραιρος < κραίρα «κέρατο» (πρβλ. εύκραιρος)] …   Dictionary of Greek

  • δίκραιρος — δίκραιρος, ον (Α) 1. αυτός που έχει δύο κέρατα 2. ο σχισμένος στα δύο. [ΕΤΥΜΟΛ. < δι* + κραιρος < κραιρα «κορυφή, κεφαλή» (πρβλ. εύκραιρος, τανύκραιρος)] …   Dictionary of Greek

  • εύκραιρος — εὔκραιρος, ον και εὐκραίρη, ον, επικ. τ. ἐΰκραιρος, ον (Α) 1. αυτός που έχει ωραία κέρατα (α. «εὐκραίρῳ βοΐ», Αισχύλ. β. «εὐκραίρῳ ἀμνῷ», Οππ.) 2. (για πλοίο) αυτός που έχει ωραίο έμβολο («εὔκραιρος ναῡς», Οππ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κραίρα «άκρον …   Dictionary of Greek

  • ημίκραιρα — ἡμίκραιρα, ἡ (Α) 1. το μισό τού κεφαλιού ή τού προσώπου 2. ημικρανία. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι + κραίρα «κεφαλή»] …   Dictionary of Greek

  • ισόκραιρος — ἰσόκραιρος, ον (Α) αυτός που έχει ίσα κέρατα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + κραιρος (< κραῑρα «κορυφή, κεφαλή»), πρβλ. ορθό κραιρος, τανύ κραιρος] …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”